Oskin talar

Búin að bíða lengi eftir því að verða 29 tuttugasta og níunda.

Hress!

Ég grét yfir því að búa í landi þar sem ráðamenn og fólk gúddera það að lögregla ráðist að fólki í friðsömum mótmælum.

Ég grét yfir því að suðupunkturinn var þegar lögreglan meinar bílstjóra aðgangi að ökutæki sínu er bílstjóri þess ökutækis vildi komast að tækinu til þess að færa það úr stað eins og lögregla krafðist.

Ég grét yfir því að óeirðalögregla væri til á landinu, óeirðalögregla sem skapaði óeirðir í dag.

Ég grét yfir því að lögregla réðist með skjalborg að hrópandi ungmennum, æddu inn í hópinn og snéru þann orðljótasta niður og drógu svo óharnað ungmennið burt í járnum.

Ég grét yfir því að einn bolurinn þurfti að svara ofbeldi lögreglu með grjótkasti og uppskar eftirför og barsmíðar hóps lögreglumanna.

Í dag dó frelsi íslendinga pínu lítið, frelsið til að mótmæla og frelsið til að tjá skoðanir sínar og tilfinningar.

Ég lendi í þeim ósköpum dag hvern að setjast inn í forláta bílaleigu Gull Skódann minn, setja hann í gang og vera blöstuð með viðurstyggðar FM bylgjum númer 95,7 og aldrei skal ég geta munað þetta og undirbúið fingurna til að lækka og skipta um FM rás þegar ég færi bílstjórasætið fram eftir risann sem blastar FM 95,7 miskunarlaust yfir Gulla Gull Skóda.

Þetta er sá tími dagsins sem mér finnst ég vera gömul.