Oskin talar

Skrítið svona úti á landi

Mér var sagt að barinn lokaði 23:30 og ég bara trúði því, en mér til mikillar kátínu komst að því að barinn erbarasta opinn til 3 eins og börum er von og vísa. En aftur ámóti er ekki hægt að nærasig eftir 22 nema náttúrulega fljótandi brauð sem varð kvöldmaturinn minn í gærkvöldi.
ÉG
“Geturu ekki allavegana tekið úr súpupottinum þarna og sett í örbylgjuofninn, ég skal borga fullt verð”
(Það var búið að vera slökkt á súpupottinum í 5 mínútur svo súpan var líklega heit ennþá”
STARFSMAÐUR
“Það er búið að slökkva á öllu það tekur of langan tíma að kveikja á öllu aftur”
ÉG
“Get ég þá fengið bara smurða brauðsneið?”
STARFSMAÐUR
“Það er búið að slökkva á öllu það tekur of langan tíma að kveikja á öllu aftur”

Kvöldið byrjaði vel, crewið saman á barnum og heljarinnar húllum hæ, en svo uppúr miðnætti fóru the locals að týnast inn, 17 stelpur sem eru vondar replicur af selfoss dræsum, og vonlausir illaupplýstir strákar sem kunna bara að flaka og taka í nefið.
Samræður við þetta fólk voru ekki uppá marga fiska.
LOCAL
“Vinnuru í Brjánshvava?”
ÉG
“Já”
LOCAL
“Ertu leikari?”
ÉG
“Nei”
LOCAL
“Hvað geriru þá?”
ÉG
“Aðstoðarmanneskja leikstjórans”
LOCAL
“Er þér þá ekki kennt umm allt?”

Svona er sumarið 2004 var látinn rúlla allt kvöldið, say no more.